Aanvankelijk, wanneer een vrouw de belangrijke beslissing neemt om moeder te worden met gedoneerde eiceldonor van een andere vrouw, rijzen er veel twijfels. Een van de vaakst gestelde vragen is: Wat is de achtergrond van mijn donor?
Volgens de Spaanse wetgeving moet eiceldonatie volstrekt anoniem gebeuren, zodat de vrouw die de eicel krijgt nooit de identiteit van de donor kan achterhalen.
Behandeling met eiceldonor
Eiceldonatie is de voortplantingsoplossing voor vrouwen die niet zwanger kunnen worden met hun eigen eicellen. Veel stellen komen naar de verschillende klinieken van groep IVF Life, hier in Spanje, op zoek naar een behandeling waarbij eicellen van een donor worden gebruikt. Voor de overgrote meerderheid van de patiënten betekent deze behandeling dat ze geconfronteerd worden met de zogenaamde genetische rouw, m.a.w. ze moeten hun eigen genen opgeven om moeder te worden.
Dankzij de wet die van toepassing is op Geassisteerde Voortplanting in Spanje en die de anonimiteit waarborgt, is eiceldonatie een gebruikelijke praktijk in de Spaanse centra voor Geassisteerde Voortplanting, aangezien deze wet het mogelijk maakt dat de donaties aan veiligheids- en kwaliteitsvoorwaarden voldoen.
De selectie van de eiceldonoren
Nog een vraag die onze patiënten ons stellen is hoe de vrouw wordt geselecteerd die hen zal helpen hun baby te verwekken. Het selectieproces van donoren bij IVF-Life valt ook onder de Spaanse Wet inzake Geassisteerde Voortplanting. Die Wet bepaalt dat de donor en de moeder fenotypisch zo veel mogelijk op elkaar moeten lijken, m.a.w., dat ze een sterke lichamelijke gelijkenis vertonen. Tijdens het eerste bezoek aan ons centrum wordt een foto van goede kwaliteit van de toekomstige ouders gevraagd zodat we de voornaamste lichamelijke kenmerken kunnen analyseren en zo de perfecte donor kunnen kiezen.
Het fenotype van de toekomstige baby kan onmogelijk worden voorspeld, aangezien het van talrijke factoren afhangt, zoals de genen, de onderlinge wisselwerking ertussen en met wisselwerking ervan met de omgeving, in dit geval de baarmoeder van de zwangere moeder. Het is dus mogelijk dat bepaalde fenotypische kenmerken, zoals een bleke huid, niet exact tot uitdrukking komen bij het kind (bijvoorbeeld, een kind met een iets donkerdere huid). Dit proces is volkomen normaal en komt ook voor bij andere stellen die met of zonder voortplantingsgeneeskunde kinderen hebben gekregen.
Nog een criterium voor de fenotypische selectie is wanneer de ouders hun wens uitdrukken om een beroep te doen op een donor met een compatibele bloedgroep. In dat geval wordt daar bij de selectie derhalve rekening mee gehouden.
Geschiktheid van de donor en vereiste tests
De Spaanse Wet inzake Geassisteerde Voortplanting stelt bovendien een aantal eisen vast om de overdracht van erfelijke aandoeningen zo veel mogelijk te voorkomen.
Een van de voornaamste criteria om te bepalen of een donor geschikt is, is de leeftijd. De kwaliteit van de eicellen hangt namelijk grotendeels af van deze belangrijke factor. In Spanje is de minimumleeftijd om eicellen te kunnen doneren 18 jaar en de maximumleeftijd 35. Bij IVF-Life kiezen we er echter voor om donoren onder de 30 jaar te selecteren. De gemiddelde leeftijd van onze donoren is 25 jaar, aangezien we hebben vastgesteld dat voor deze leeftijdsgroep het succes van de zwangerschap toeneemt.
Nog een belangrijke factor is dat er wettelijk niet meer dan 6 kinderen van dezelfde eiceldonor mogen worden geboren.
Om ge waarborgen dat ze geen seksueel overdraagbare aandoeningen hebben, ondergaan de donoren een onderzoek naar de voornaamste ziekten, zoals: HIV, chlamydia, hepatitis, rodehond, toxoplasmose, cytomegalovirus of syfilis, enz.. Ook wordt een genetische en chromosomale analyse uitgevoerd om eventuele genetische afwijkingen uit te sluiten. Voorts wordt ook de queteletindex bepaald, die tussen 18 en 25 moet liggen om een goede staat van gezondheid te waarborgen.
Bij IVF-Life gaan we zelfs nog wat verder en doen we de dragertest bij alle eiceldonoren. Het betreft een preconceptionele diagnostische genetische test waarmee we informatie verkrijgen over meer dan 300 recessieve monogenetische aandoeningen. Op die manier kunnen we de overdracht van aandoeningen zoals o.a. Taaislijmziekte en Fragiele-X-syndroom uitsluiten.
Wanneer de algemene gezondheid van de donor eenmaal is vastgesteld, wordt nagegaan in welke voortplantingsgezondheid zij verkeert. Daarvoor wordt een vruchtbaarheidsonderzoek uitgevoerd met analyse van het Anti-Müller-hormoon (AMH), een marker die informatie geeft over de eicelvoorraad van de vrouw.
Tot slot wordt ook nog een psychologische test gedaan. De bedoeling van deze beoordeling is te waken over de gezondheid van de donor vóór, tijdens en na de behandeling.
Moeders los van genetica
Eiceldonoren zijn ongetwijfeld de grote protagonisten tijdens het hele proces. Dankzij hun bijdrage verwezenlijken veel stellen hun droom om hun gezin uit te breiden. We weten dit omdat zij zelf de enorme dankbaarheid met ons delen die ze voor deze anonieme heldinnen voelen.
Maar ook de toekomstige moeders zijn uiteraard protagonisten in dit hele proces. We weten dat eiceldonatie nog wat taboe is in onze samenleving en dat er tijdens het proces sprake is van de zogenaamde genetische rouw die de vrouw doorgaat wanneer ze beseft dat haar baby niet haar genen gaat hebben. Ook de beslissing om het al dan niet tegen haar kinderen te zeggen en zelfs wat de mensen in hun omgeving ervan zeggen.
Bij IVF-Life begrijpen we dat moeder worden zo veel meer is dan een “zaadje” te planten. Er is toewijding voor nodig die zo veel verder gaat dan het loutere verwekken van een leven, of dat nu op “natuurlijke” wijze of in een laboratorium gebeurt. Het begint pas helemaal bij de zwangerschap en de geboorte van de baby. Wanneer we de band tussen moeder en kind in de buik beginnen en de dagelijkse beleving van de zwangerschap beginnen te voelen, beginnen we te leren om “moeder te zijn” en te genieten van die unieke kans die moederschap wordt genoemd.
Je bent misschien geïnteresseerd in
De stap-voor-stap van eiceldonatie
